Οι αυθόρμητες αφηγήσεις και καταγραφές, σημαντική συμβολή στην τοπική ιστορία, αποτελούν επιπλέον κρύφια δεξαμενή ιδεών, πεποιθήσεων, παραδόσεων, αλλά και θυμοσοφίας που αποκαλύπτει και ερμηνεύει πολλές φορές τα συμβαίνοντα. Χωρίς εξιδανικεύσεις και λογοτεχνισμούς, “απελέκητα”, για να θυμίσουμε τον Μακρυγιάννη, είναι ο καθρέπτης αξιοπρόσεκτων πτυχών της καθημερινότητας αλλά και της διάρκειας της λαϊκής ψυχής όταν διαλέγεται με γνωστούς ήρωές της. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο αναγνώστης θα απολαύσει το ανεπιτήδευτο ύφος των συντελεστών, όπως και την πνοή της γλώσσας και μάλιστα σε ένα στάδιο ταχείας ανασυγκρότησης και ανάπτυξής της. Πρόκειται για ένα απέριττο μάθημα πέρα από παραδοσιακά σχήματα, αλλά βαθιά εμπνευσμένο απ’ τους θησαυρούς της παράδοσης.