«Η Σµύρνη ήτανε τώρα δοσµένη ολόκληρη µέσα στην πύρινη ακολασία και οι καυτερές φλόγες έγλειφαν µε ηδονή σατύρων τις τοίχινες σάρκες της. Και για να συµπληρωθεί η εικόνα µε όλα τα πρωταγωνιστούντα πρόσωπα, και για να µη λείψει απ’ αυτόν τον αθέµιτο γάµο της καταστροφής ο ρουφιάνος, τα συµµαχικά πολεµικά ρίξανε τους προβολείς τους στην ξηρά. Το φως των προβολέων και η λάµψη της φωτιάς στροβίλιζαν έτσι παιχνιδιάρικα, λες κι ήτανε πανηγύρι, λες και ο χαλασµός της Σµύρνης και η ανθρωποσφαγή, κι ο θρήνος των παρθένων και των γυναικοπαίδων, ήτανε το ποθούµενο τέλος του Παγκόσµιου πολέµου, κι άξιζε να γίνει αυτή η ασύλληπτη φωτοχυσία».