Από κάπου αδιευκρίνιστα ψίθυρος θροΐζει: «Φρόντισε ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι...» Από κάπου αδιευκρίνιστα η φωνή δυναμώνει: «Βιάσου ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι!» Από κάπου αδιευκρίνιστα η αγωνία βαριά ανασαίνει: «Πρόλαβες ν’ αφήσεις πίσω σου κάτι;» Άραγε θα βρεθεί για μας ένας λυγμός να βεβαιώσει πως, στ’ αλήθεια, αφήσαμε πίσω μας κάτι;