Το ανά χείρας βιβλίο επιχειρηματολογεί για την ανάγκη να υπάρξει, ταυτόχρονα, λιγότερο και καλύτερο κράτος. Ο Κώστας Χριστίδης υποστηρίζει ότι η βελτίωση σε οποιοδήποτε θέμα, σε οποιοδήποτε επίπεδο (ατομικό, οικογενειακό, επιχειρηματικό, εθνικό) ξεκινά πάντοτε «εκ των έσω». Γι’ αυτό είναι σημαντικό ως χώρα «να μάθουμε από τα παθήματά μας», παλαιότερα και πρόσφατα, και να αλλάξουμε ορισμένες απόψεις και συμπεριφορές που δημιούργησαν παθογένειες δεκαετιών, ακολουθώντας νέους τρόπους του σκέπτεσθαι και του πράττειν. Τέτοιοι συγκεκριμένοι τρόποι υποδεικνύονται στα κεφάλαια του βιβλίου: «Τι είδους σχέδιο χρειάζεται η Ελλάδα», «Αναδιαπίστευση του κράτους», «Βασικές θεσμικές προϋποθέσεις», «Πώς δημιουργείται διατηρήσιμη ανάπτυξη», «Μετατρέποντας το επιθυμητό σε εφικτό», «Μείωση του συγκεντρωτισμού στην παιδεία». Η ελληνική οικονομία παρομοιάζεται με έναν κολυμβητή που προσπαθεί να κολυμπήσει στη θάλασσα έχοντας δεμένο στο πόδι του ένα τεράστιο βαρίδι. Το βαρίδι αυτό είναι ο σοσιαλκρατισμός, τον οποίο εφάρμοσαν όλες οι παρατάξεις και πρωτίστως η Αριστερά, είτε εντός είτε εκτός εξουσίας. Ο κολυμβητής δεν θα μπορέσει να κρατηθεί στην επιφάνεια, εάν δεν απαλλαγεί εγκαίρως από το βαρίδι αυτό. Η προϊούσα επικράτηση παγκοσμίως της ελεύθερης οικονομίας έχει συμβάλει αποφασιστικά στην έξοδο εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων από την παγίδα της φτώχειας. Η ελεύθερη οικονομία μόνο από τους εχθρούς της ταυτίζεται με την ασυδοσία και τον «νόμο της ζούγκλας». Αντιθέτως, προϋποθέτει την ύπαρξη κανόνων που στηρίζουν την ασφάλεια των συναλλαγών, ορίζουν σαφώς τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και οικοδομούν ένα λειτουργικό κράτος δικαίου. Ειδικά στην Ελλάδα, δεν είναι ο «Μινώταυρος» της καχεκτικής αγοράς ο υπαίτιος των δεινών αλλά ο κρατικός Λεβιάθαν, ο περιορισμός του οποίου (σε συνδυασμό με την αύξηση της αποτελεσματικότητάς του) αποτελεί την πλέον αναγκαία και θεμελιώδη μεταρρύθμιση.