Αυλόγυροι, με τις μυρμηγκοφωλιές να ξετρυπώνουν παντού και χορταριασμένες πρασιές μες στη σιωπή τους, κρατούσαν για τον εαυτό τους τις ζωές των ανθρώπων που πέρασαν από κει. Τα πάθη, τους μεγάλους έρωτες, τις ελπίδες, τα όνειρα, τις πίκρες και τις χαρές, τα έργα και τις καταστροφές. Τους ανθρώπους που έζησαν όπως έζησαν, αλλά θα μπορούσαν να ζήσουν κι αλλιώς…
Ένα μυθιστόρημα ακτινογραφία του ψυχικού κόσμου όσων απέμειναν –κυρίως ηλικιωμένων– στα ερημωμένα χωριά της Ελλάδας, μόνοι και μακριά από τα παιδιά τους. Αυτά που έφυγαν για τις αστικές πόλεις της χώρας ή για τα πέρατα της οικουμένης, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Σ’ έναν κόσμο όπου οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές γίνονται όλο και πιο μεγάλες, από απόγνωση και όχι από επιλογή…
Βαθιά ανθρώπινο και ουμανιστικό, το νέο μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη αγγίζει εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη, που βίωσαν ή βιώνουν τη δική τους ανάλογη δραματική ιστορία.