Κάπου αλλού μεγαλώσαμε φίλε. Κάπου αλλού σπάσαμε τα κόκαλά μας κι αφήσαμε στους αρμούς τον ιδρώτα τα υγρά και το αίμα μας. Και μια μέρα δεν ξημερώνει για κάποιους λέμε. Μα εγώ θαρρώ πως ξημερώνει σε τοπίο αλαργινό κι εκεί δε θλίβεται ποτέ το φως της. Μα κάπου αλλού μεγαλώσαμε. Κάπου αλλού ζήσαμε και πεθάναμε… Στο δρόμο σαν τα σκυλιά και τα ποδοβολητά δεν μας ξύπνησαν Κι όταν αδειάσαν οι λεωφόροι εμείς είδαμε ποταμούς. Και τίποτε πια δε μας έλειπε.