Ένας περίπλους ήταν όλο κι όλο. Στις απόκρυφες της ψυχής σπηλιές, εκεί όπου ανήλιαγα ξαπλώνουν ικέτες βαθυστόχαστοι μιας ζήσης, δέσμιοι έναρθρου λόγου οπλίτες, φέρνοντας λάφυρα και τιμαλφή τον ανείπωτο, των ονείρων, παφλασμό! Ένα ακροκέραμο όρκου ως χρησμοδότη στίχο, μυσταγωγό άβατου ναΐσκου, προσκυνητή στ’ απόκρημνα βάθη «του είναι» πάνω σε πλόες βημάτων στην ίσαλο γραμμή ενός ερχομού άναρχου κι ελεύθερου σπαράγματος! Μυρτώ Κλεάνθους Τσαούση Ποιήτρια, Συγγραφέας, Κριτικός Λογοτεχνίας