Το κείμενο επιχειρεί να αφηγηθεί τα κορυφαία γεγονότα της ζωής του αγωνιστή και πολιτικού μέσα από τα ντοκουμέντα που έχουν σωθεί. Η δραματουργία του έργου βασίζεται στην αφήγηση και την παράθεση μικρών σκηνών παράλληλα με την ενσώματη σκηνική δράση και συμπεριφορά όλων των ερμηνευτών του έργου. Το έργο απαιτεί μία σκηνοθεσία συνόλου. Όλοι και όλες οι μαθητές/τριες που θα ερμηνεύσουν το κείμενο επί σκηνής παίζουν όλους τους ρόλους: γίνονται αφηγητές/τριες, πρόσωπα εξουσίας, φίλοι, φαντάροι, εργάτες/τριες. Τον ομώνυμο ρόλο μοιράζονται περισσότεροι του ενός μαθητές. Η πρακτική αυτή, εκτός ότι είναι παιδαγωγικά ορθή, καθώς αποτρέπει από τη δημιουργία ενός «πρωταγωνιστή» εντός μιας σχολικής παράστασης, δραματουργικά επιτρέπει να καταδειχθεί από σκηνής αφενός ότι ο ένας Παναγούλης μπορεί να γίνουν πολλοί και αφετέρου ότι το πρόσωπο Παναγούλης μέσα από τη μοναχική του πορεία εκπροσωπούσε ένα σύνολο αλλά και λειτουργούσε τόσο δυναμικά σαν να ήταν αυτός, ο ένας, μία δυναμική συλλογικότητα. Το έργο Αλέκος Παναγούλης: ένας μοναχικός ήρωας εκδίδεται ως ένας μικρός φόρος τιμής και μνήμης για τα 50 χρόνια από την εξέγερση των φοιτητών και των φοιτητριών κατά της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών στο Πολυτεχνείο από τις 14 έως τις 17 Νοεμβρίου 1973. Σκοπός του είναι να ξανακουστεί στις αίθουσες των Δημοτικών, των Γυμνασίων και των Λυκείων της χώρας ο λόγος του Παναγούλη. Γιατί στις εποχές που ζούμε τον χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ.