Τα σπαγειρικά ιάματα σύμφωνα με τον Alexander von Bernus - τα SOLUNATE αποτελούν εδώ και πολλές δεκαετίες συστατικό στοιχείο της φυσικής θεραπευτικής πρακτικής. Η ιστορία ηχεί παραμυθένια, όμως όλα όσα ακούγονται μυθικά, προκαλούν έντονο σκεπτικισμό. Αλλά ας ξεκινήσουμε με την ιστορία: Υπήρξε ένας ποιητής και μάγος, που έζησε σε λάθος αιώνα. Οι άνθρωποι δεν πίστευαν πλέον σε θαύματα και στο μυστικισμό, αλλά μόνο στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες που μπορούσαν να αποδειχθούν. Ωστόσο αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος ήταν βαρόνος, είχε την οικονομική άνεση να πραγματοποιήσει τις ιδιωτικές του μελέτες σε ένα μικρό κάστρο κοντά στο Δούναβη. Οι περισσότεροι πίστευαν πως πρόκειται για έναν περίεργο άνθρωπο, όμως τα μεγάλα πνεύματα του χρόνου τον χαρακτήρισαν ως τον τελευταίο αποκρυφιστή, που συναρπάστηκε από μια αρχαία επιστήμη, την αλχημεία. Οι άνθρωποι προσπάθησαν να καθαρίσουν την ουσία σε "εργαστήρια μαγισσών" από τους αρχαίους χρόνους.Οι αλχημιστές προσπάθησαν να παρασκευάσουν χρυσό, ερεύνησαν με φρόνηση και προσπάθησαν να αποκτήσουν την πεμπτουσία όλων των υλικών, χωρίς τα ακάθαρτα μη ουσιώδη συστατικά τους. Αν και ο χρυσός δεν θα μπορούσε να παραχθεί, αυτοί υπήρξαν οι πρωτοπόροι για τη σύγχρονη χημεία και ανακάλυψαν πολλές χρήσιμες διαδικασίες και συνταγές. Αλλά και η αυτογνωσία και ο "καθαρισμός" του ανθρώπινου όντος για την απόκτηση περισσότερης αγάπης άνηκαν στην αλχημεία. Φιλοσοφία, θρησκεία, τελετουργικά, σύμβολα και αστρολογία έπαιζαν βασικό ρόλο, αν και σήμερα δεν αποτελούν μέρος της μοντέρνας χημείας. Ο βαρόνος έδειξε ενδιαφέρον για τη "σπαγειρία", την ιατρική επιστήμη της αλχημείας. Έτσι, επικεντρώθηκε στη δουλειά του γιατρού Παράκελσου (1493-1541) και τις συνταγές του. Δημιούργησε ένα εργαστήριο στο κάστρο του και όχι μόνο παρήγαγε θεραπευτικές κρέμες, αλλά και καλλυντικά γαλακτώματα. Η σπαγειρική φροντίδα του δέρματος περιήλθε στη λήθη για αιώνες. "Ο καιρός μου θα έρθει", συνήθιζε να λέει ο επιστήμονας αισιόδοξα. Και πράγματι, το 2000, 30 χρόνια