«Καί ἠξεύρομεν καλά πώς ἐτοῦτο τό πράγμα ὑπερβαίνει τήν ἡμετέραν δύναμιν νά τό τελειώσωμεν καθώς πρέπει ἀλλά βλέποντες τήν πτωχείαν τοῦ γένους μας καί ὁπού κανένας δέν φροντίζει, ἐκάμαμεν ἐκεῖνο πού ἠμπορέσαμεν, διατί τό κατά δύναμιν καί Θεῷ φίλον. Καί ἄν εἶναι τίποτες καλόν, εἶναι ὅλον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ· εἰδέ καί εἶναι σφάλμα, τοῦτο ὅλον εἶναι ἰδικόν μας». Μόνο να προσυπογράψουμε μπορούμε τις επισημάνσεις που κάνει για το έργο του ο σοφός κληρικός Μάξιμος Καλλιουπολίτης (†1633) κατά αναλογίαν και εμείς για την δική μας προσπάθεια! Δεν έχουμε την αφελή αυταπάτη της τελειότητας. Η Χάρη του Θεού ζητάει από μας το κατά δύναμιν και μας αποτρέπει να «τυλίξουμε στο σουδάριο και να θάψουμε» κρύβοντάς το, το ένα τάλαντο που μας εμπιστεύθηκε και μας έδωσε. Η κατάκριση δεν έρχεται μόνο από το αποτέλεσμα αλλά από την διάθεση που συντρίβει κάθε... αποτέλεσμα!! Και μεις σαν τον Μάξιμο βλέπουμε «τήν πτωχείαν τοῦ γένους μας» και ότι «δέν γρικᾶ καθένας εἰς τήν ἰδίαν του γλῶσσαν εἰς τήν ὁποίαν ἐγεννήθη τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ» και ακολουθούντες τον Μακάριο Πατέρα μας Μελέτιο αποφασίσαμε, συνεχίζοντας το έργο του, να αγωνιστούμε να... λιγοστέψει η πτωχεία του γένους μας και να πλουτίσουν οι αδελφοί μας στη γνώση του Θεού συνειδητοποιώντας τα δύο θεμελιώδη και απαραίτητα κεφάλαια της σχέσης με τον Θεό. Το Βάπτισμα και την προσευχή. Δηλαδή: την αφιέρωση της ζωής σ’ Αυτόν, και την αναφορά ολόκληρης της ζωής σ’ Αυτόν. Ο Χριστός επισημαίνει ότι ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται. Και ο άγιος Αθανάσιος εναντιούμενος σε κείνους που λένε «πρέπει να πιστεύουμε και να μην εξετάζουμε» απαντά: «Ἀλόγως πιστεύσω καί μή ἐξετάσω -τί δυνατόν; ἤ συμφέρον; ἤ πρέπον; ἤ Θεῷ φίλον; ἤ τῇ φύσει κατάλληλον; ἤ τῷ μυστηρίῳ ἁρμόδιον; ἤ τῆς εὐσεβείας ἄξιον; Καί τί κέρδος ἕξω; ἤ τίς ἡ ὄνησις τῇ διανοίᾳ τῇ μηδέν τούτων λογιζομένη;». Καί πάλιν: «Ἀμελήσω γρα-φῶν, πόθεν ἡ γνῶσις; Καταλείψω γνῶσιν, πόθεν ἡ πίστις;». Οι διαζευκτικές του επισημάνσεις είναι «μαχαιριές» στην επικρατούσα ευσεβοφανή αφέλεια... Αλόγως