ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ Μύριζε ο φρεσκοκομμένος καφές, καθώς η γαλήνια θάλασσα, εδώ και σαράντα χρόνια για τον έρωτα αδιαφορούσε. Η βραδιά, χωρίς φεγγάρι απόψε, φως και σκοτάδι, παράλληλα σύμπαντα. Μα, ξορκίζουν το νυχτολούλουδο και η λεβάντα τις αιωρούμενες σκέψεις. Και εσύ, θυμάσαι τον έρωτα στην ακροθαλασσιά; Λεμονανθό μύριζε. Τώρα, μόνο η θάλασσα και τα γαρύφαλλα την αλήθεια γνωρίζουν.