Ολόκληρη η ποίηση της Πατ Πάρκερ αποτελεί πρωτίστως μια πράξη αγάπης· μια καθημερινή, επίμονη, επαναστατική πράξη αγάπης, όπως ακριβώς η στάση ενός ευσυνείδητου πολιτικού όντος. Αγάπη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία είναι τα τρία συστατικά της ποίησης μα και της ύπαρξής της. Η ίδια υποστήριζε πως χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει Αγάπη. Η Πάρκερ θα γράψει για όλα εκείνα που την πονάνε. Για τους σκλάβους προγόνους της, την πατριαρχία των ανδρών αδιακρίτως, λευκών και μαύρων, τη διαφυλετική αγάπη και φιλία, τις γυναίκες, αλλά και για τον ομοφυλοφιλικό έρωτα δίχως ενοχές και κοινωνικές καταπιέσεις. Θα καυτηριάσει το πολιτικά ορθό, θα ασκήσει κριτική και θα επιχειρηματολογήσει κατά των κοινωνικών ανισοτήτων. Θα δώσει φωνή σ’ εκείνους που δεν έχουν μ’ έναν λόγο χειμαρρώδη αλλά και υποδειγματικά υπομονετικό. Ελεύθερη, μαχήτρια, αντισυμβατική, θα δώσει αγώνα ως το τέλος της ζωής της με κύριο όπλο την πένα της.