Ο τίτλος του βιβλίου (Άγ(ρ)ια Παιδιά) αναφέρεται ατούς δύο κυρίαρχους λόγους γύρω από την παιδική ηλικία. Ο πρώτος λόγος παρουσιάζει τα παιδιά ως εγγενώς άγρια και απείθαρχα που γι' αυτό πρέπει να κοινωνικοποιηθούν. Σύμφωνα με το δεύτερο τα παιδιά είναι αγνά, αθώα, ευάλωτα και χρήζουν φροντίδας και προστασίας. Οι αντιφατικές αυτές πεποιθήσεις είναι διάχυτες και στις λογοτεχνικές αναπαραστάσεις της παιδικής ηλικίας. Με αυτή την αφετηρία επιχειρούμε την ανάλυση λόγου τριών δημοφιλών μυθιστορημάτων με ήρωες παιδιά ("Ο Άρχοντας των μυγών" του Γ. Γκόλντινγκ, "Τη νύχτα που βασίλεψαν τα παιδιά" του Μ. Λεντερίκ, και "Πάντυ Κλαρκ, χα χα χα" του Ρ. Ντόυλ). Προκειμένου να μελετήσουμε πώς παρουσιάζεται η παιδική ηλικία και να εξετάσουμε πώς οι αναπαραστάσεις αυτές επιβεβαιώνουν, αμφισβητούν ή ανασκευάζουν τις κυρίαρχες θεωρίες κοινωνικοποίησης, χρησιμοποιούμε τα εννοιολογικά εργαλεία της "νέας κοινωνιολογίας της παιδικής ηλικίας". Στόχος μας δεν είναι απλώς να αναγνωρίσουμε με ποιον τρόπο τα κείμενα συνδιαλέγονται με τις θεωρίες, αλλά κυρίως να καταδείξουμε ότι οι αναπαραστάσεις για την παιδική ηλικία δεν είναι ουδέτερες, αλλά παράγουν και αναπαράγουν σχέσεις εξουσίας.