"Ζήτα και θα λάβεις" Αυτό ορίζει ο Νόμος της Έλξης. Και η Ελεάννα, αυτό που από πάντα ήθελε ήταν να καταλάβει. Να καταλάβει γιατί οι αισθήσεις της, τα όνειρά της και τα οράματά της ήταν τόσο έντονα πάνω στους ανθρώπους. Γιατί έβλεπε όσα οι άλλοι δεν μπορούσαν; "Αλαφροΐσκιωτη" θα την ονόμαζε η γιαγιά της. "Περίεργη" όλοι οι υπόλοιποι σε κείνο το νησί με το όνομα Σάμος. Και εκείνη συνέχιζε να ζητά να μάθει. Και σαν ήρθε η ώρα να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη, ένα ταξίδι γεμάτο χαρά, πίκρα και αυτογνωσία ξεκίνησε, με την Ελεάννα να βρίσκεται σε μια γειτονιά που τη μέρα φάνταζε σε όλα φυσιολογική και βαρετή, και το βράδυ μεταμορφωνόταν σε μια οικογένεια με έντονο ενδιαφέρον προς τη μαγεία. Μαγεία καθάρια και δυνατή, όχι μαγγανεία. Και εκεί πια, το "ζήτα και θα λάβεις" έγινε πρόκληση μεγάλη και αγώνας για ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα και στο "πρέπει". Ένα "πρέπει" που στο τέλος της ενθύμησης θα την καθοδηγούσε, πλέον, στην Αθήνα. Για να περάσει μονάχη της τη μεγάλη δοκιμασία. Τη μεγάλη Νύχτα της Ψυχής.