Η συλλογή αυτή, που στην αρχή την είχαμε φανταστεί αρκετά kinky (ως προς τη θεματολογία της), ξεκινά με το διήγημά του πρεσβύτερου της «ομάδας» και πρωτοεμφανιζόμενου στη χώρα μας Χοσέ Ομπεχέρο (για κάποια μέλη της ομάδας, το μοναδικό πραγματικά kinky αφήγημα της συλλογής). Ας δούμε ποιος είναι ο ωραίος και ευθυτενής (όχι τυχαία λένε ότι θυμίζει ρωμαίο πατρίκιο) Μαδριλένιος κύριος Ομπεχέρο: ρίχτηκε νωρίς στη μάχη της συγγραφής και φάνηκε να την κερδίζει (επίσης από νωρίς), σε όλα τα «πεδία»: έγραψε και γράφει μυθιστορήματα, διηγήματα, ταξιδιωτικά αφηγήματα, ποίηση, θέατρο (είναι άλλωστε και ηθοποιός), δοκίμιο. Ένα δοκίμιό του, μάλιστα, το La ética de la crueldad πήρε τα βραβεία Αnagrama (το 2012) και Bento Spinoza (το 2014), ενώ το μυθιστόρημά του La invención del amor κέρδισε το βραβείο Alfaguara το 2013. Σήμερα συντονίζει τις σελίδες για τα πολιτιστικά θέματα του κινηματικού ιστότοπου lamarea.com, δίνει διαλέξεις, διδάσκει δημιουργική γραφή σε πανεπιστήμια της Ισπανίας και του εξωτερικού, σκηνοθετεί (το ντοκιμαντέρ Vida y ficción, 2017) και εξακολουθεί να γράφει (τελευταίο του μυθιστόρημα: Insurrección, 2019). Το «Λατρεία», μια παιγνιώδης αναφορά στους έμφυλους ρόλους ως κοινωνική κατασκευή, ανήκει στη συλλογή Mundo extraño (βραβείο Setenil, 2017) Ακολουθεί ένας Βάσκος, ο Χαβιέρ Σάεθ δε Ιμπάρα. Συγκαταλέγεται, σύμφωνα με κριτικούς της χώρας του, ανάμεσα στους καλύτερους σύγχρονους, αντισυμβατικούς ισπανούς συγγραφείς που υπηρετούν την τέχνη του διηγήματος. Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, επιμελητής δεκάδων ανθολογιών, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει η ανθολογία διηγημάτων El pez volador του Hipólito G. Navarro, αλλά και δοκιμιογράφος και κριτικός με δημοσιεύσεις σε ισπανικά πολιτιστικά περιοδικά, ο Ιμπάρα γράφει, όπως ο ίδιος έχει πει, δίχως να ακολουθεί συγγραφικούς δεκάλογους και κανόνες, ορμώμενος από το ενδιαφέρον του για την κοινωνία και την πολιτική και έχοντας τη βαθιά πεποίθηση ότι η ουσία της λογοτεχνίας βρίσκεται στο να αναδείξει μέσω τη