Στον τόμο αυτό συγκεντρώσαμε το σύνολο των ποιητικών μεταφράσεων του Κ. Γ. Καρυωτάκη. Για τη συγκέντρωση αυτή, χρησιμοποιήσαμε τα πρωτότυπα των δύο ποιητικών του συλλογών, "Νηπενθή", Αθήνα 1921 και "Ελεγεία και Σάτιρες" Αθήνα 1972, που περιλαμβάνουν τα είκοσι πέντε από τα τριάντα ένα "ευρισκόμενα" ποιήματά του. (Όπως είναι γνωστό στην πρώτη του ποιητική συλλογή: "Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων", Αθήνα 1919, δεν περιέλαβε καμία μετάφραση). Χρησιμοποιήσαμε επίσης τις δύο σημαντικότερες συγκεντρωτικές εκδόσεις έργων του, που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του. Όπως γνωρίζουμε η πρώτη κυκλοφόρησε δέκα χρόνια μετά το τραγικό τέλος του, το 1938, με τίτλο "Άπαντα: Έμμετρα και πεζά", με επιμέλεια του στενού φίλου του ποιητή Χαρίλαου Σακελλαριάδη και τη συμβολή του Τέλλου Άγρα και Κλεώνα Παράσχου, στους οποίους οφείλουμε τις καλύτερες, ίσως, μέχρι σήμερα προσεγγίσεις του έργου του.Για πολλές από τις μεταφράσεις του Καρυωτάκη θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι τα ίδια τα πρωτότυπα ή και μια άλλη τους μορφή παραπλήσια πού προηγείται κάποτε της τελειωτικής.Ο θαυμασμός μου γι' αυτές είναι τόσος, που δεν διστάζω καθόλου να υποστηρίξω πως ο τίτλος του ποιητή θα του ανήκε χωρίς άλλο κι αν ακόμη δεν έγραφε δικά του ποιήματα, μα περιοριζότανε σ' αυτές μόνο." Τίμος Μαλάνος Αν, οπωσδήποτε μελετήσωμε, έστω και επιπόλαια το έργο του, βλέπομε ότι την ποιητική του τέχνη του εδίδαξαν κυρίως οι ξένοι. Οι Γάλλοι πρώτοι, οι ποιηταί της Αναγεννήσεως, οι προκλασικοί, από τον Frangois Villon ως τον Mathurin Regnier, έπειτα οι μεταρωμαντικοί, οι συμβολισταί, από τον Jules Laforgue έως τον Laurent Tailhade, του οποίου η εξυπνότατη, φαίνεται σατιρική ποίησις μένει εντελώς άγνωστη στην Ελλάδα. Από τις πάμπολλες μεταφράσεις πού περιέχουν τα βιβλία του, κι οι όποιες άλλως τε είναι από τις άριστες ελληνικές μεταφράσεις, μεταφράσεις δημιουργικές, φαίνεται πόσον ό Καρυωτάκης εντρυφούσε στους ξένους ποιητάς και πόσο τούς αφομοίωνε." Τέλλος Άγρας .αξίζει να πω δύο-τρία λόγια και για τις μεταφράσεις το