Το βιβλίο αυτό αποτελεί φυσική συνέχεια του πρώτου βιβλίου του συγγραφέα Χαραλαμπίδη Σταύρου «Ο δήμιος του φθόνου» για τη σχεσιακή ψυχανάλυση και τα ομαδικά δυναμικά όπου και αποκρυσταλλώνεται η βασική θεωρία -μέσα από την οπτική του συγγραφέα-, σύμφωνα με την οποία θεραπεύουν, εποπτεύουν και εκπαιδεύουν στο Ινστιτούτο Σχεσιακής και Ομαδικής Ψυχοθεραπείας το οποίο και διευθύνει. Στο νέο αυτό συλλογικό τόμο, παρουσιάζεται η πολυφωνία και ο πλουραλισμός που χρησιμοποιούν οι ψυχοθεραπευτές για να βρουν μια κοινή γλώσσα μεταξύ τούς. Αυτό το κοινό ταξίδι ενέχει δημιουργικές αντιπαραθέσεις ώστε να προκύπτει μια γόνιμη σύνθεση αλλά και μια σταθερή σύνδεση με τον θεσμό. Αυτή η κοινή γλώσσα συνδιαμορφώθηκε στο πέρασμα σχεδόν δύο δεκαετιών, καθώς πολλοί από τους εκπαιδευτές εκπαιδεύτηκαν και εποπτευθήκαν μαζί, οπότε και η γλώσσα αυτή χρησιμοποιείται μεταξύ τους αλλά και με τους ασθενείς, τους εκπαιδευόμενους και τους εποπτευόμενους, καθώς και με άλλα ινστιτούτα και θεσμούς εντός και εκτός Ελλάδος.